Athens Concert
ECM 2205/06
Μια νέα κριτική για τη συνεργασία της Μαρίας Φαραντούρη με τον θρύλο της αμερικάνικης τζαζ, Charles Lloyd, αποδεικνύει τη σπουδαιότητα και διαχρονικότητα του CD που κυκλοφόρησε από την ECM -σχεδόν μία δεκαετία ενωρίτερα- με τη ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας των δύο καλλιτεχνών στο Ηρώδειο, το 2010. Ο John Shand, Αυστραλός συγγραφέας, ποιητής, λιμπρετίστας, μουσικός και κριτικός θεάτρου και μουσικής, δημοσιεύει στην εφημερίδα The Sydney Morning Herald εκτενές αφιέρωμα σχετικά με τους δύο καλλιτέχνες, την προσωπική τους πορεία και τη συνεργασία τους, με εγκωμιαστικά σχόλια, υπό τον τίτλο: Μοιράζοντας ένα δώρο με μια Ελληνίδα θεά.
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Charles Lloyd, Βυζαντινό μέλος, Ελληνική παράδοση, Ελένη Καραΐνδρου,
Νίκος Κυπουργός
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης, Αγαθή Δημητρούκα, Ελένη Καραΐνδρου, Λίνα Νικολακοπούλου, Ανώνυμοι
Charles Lloyd: Tenor Saxophone, Flute, Tarogato
Μαρία Φαραντούρη: φωνή
Jason Moran: πιάνο
Reuben Rogers: μπάσο
Eric Harland: ντραμς
Σωκράτης Σινόπουλος: λύρα
Τάκης Φαραζής: πιάνο
14.09.2020, The Sydney Morning Herald, Αυστραλία
Charles Lloyd: Μοιράζοντας ένα δώρο με μια Ελληνίδα θεά του J.Shand
Αναφερόμενος ο συντάκτης του άρθρου στη σχέση του Lloyd με τη Billie Holiday, γράφει: «Δεκαετίες αργότερα, το ηχηρό κοντράλο της Μαρίας Φαραντούρη από την Ελλάδα τάραξε τον Λόιντ με παρόμοιο τρόπο, παρά το γεγονός ότι οι δύο τραγουδίστριες έχουν λίγα κοινά στοιχεία πέρα από αυτό που ο ίδιος αποκαλεί συγκλονιστικές στιγμές. Όταν ο Lloyd επισκέφθηκε τη Φαραντούρη στο παραθαλάσσιο σπίτι της νότια της Αθήνας, εκείνη θα του τραγουδούσε αρχαίους ελληνικούς θρήνους και βυζαντινούς ύμνους αργά το απόγευμα και ο Lloyd, επηρεασμένος βαθιά, φαντάστηκε τους δυο τους να συνεργάζονται. Πέρασαν άλλα 10 χρόνια πριν αυτό το μείγμα ελληνικής μουσικής και τζαζ -περίπου τόσο απίθανο όσο η ρετσίνα και το μπέρμπον- να συμβεί».
«Η συνεργασία τους δεν είχε σκοπό να τραγουδήσει η Φαραντούρη τζαζ ή να γίνει ο Lloyd Έλληνας μουσικός, αλλά να προχωρήσει η τέχνη και των δύο. Το Athens Concert διατηρεί ανέπαφες τις δύο μορφές, ενώ, παράλληλα, τις συνυφαίνει, σαν εραστές των οποίων οι ατομικές ταυτότητες δεν διαγράφονται από ένα ρομάντζο».
