Famagusta
Mega Channel
Κυριακή, 21.01.2024, 21:30 (πρεμιέρα)
Μισό αιώνα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατοχή του βορειοανατολικού τμήματος της νήσου, (20.07.1974), η τηλεοπτική σειρά Famagusta (Αμμόχωστος), με συχνές αναδρομές στην ημέρα της καταστροφής, παρακολουθεί τη ζωή Κυπρίων που βίωσαν τα τραγικά γεγονότα, εγκατέλειψαν τις εστίες τους και ζουν σήμερα στο ελεύθερο τμήμα. Το σενάριο αποτελεί συνδυασμό μυθοπλασίας και αληθινών ιστοριών.
Σκηνοθεσία | Ανδρέας Γεωργίου
Σενάριο | Βάνα Δημητρίου
Έρευνα | Δημήτρης Τοκαρής
Η Μαρία Φαραντούρη για πρώτη φορά δανείζει τη φωνή της σε τηλεοπτική παραγωγή, ερμηνεύοντας το τραγούδι των τίτλων Δεν Ξεχνώ (Ο Αγνοούμενος). Έμπνευση για το τραγούδι αυτό είναι η συμβολική φράση Δεν ξεχνώ – σύνθημα που δημιουργείται το πρωί της 14ης Αυγούστου του 1974, ημέρα της δεύτερης τουρκικής εισβολής. Έκτοτε το σύνθημα-σύμβολο περνά στο συλλογικό ασυνείδητο των Ελληνοκυπρίων και των Ελλήνων γενικότερα.
Μουσική & Ενορχήστρωση | Χρίστος Στυλιανού
Στιχουργία | Ελένη Ζιώγα
Ερμηνεία | Μαρία Φαραντούρη
Ακουστική, κλασική κιθάρα | Δημήτρης Στασινός
Λαούτο | Θανάσης Βασιλάς
Πνευστά | Αποστολής Μαλλιάς
Κανονάκι | Έφη Ζαιτίδου
Βιολί | Δημήτρης Καζάνης, Κωστής Καριτζής, Εύα Καραμολέγκου, Τατιάνα Λύτρα, Θοδωρής Μουζακίτης
Βιόλα | Ελευθερία Τόγια, Γιάννης Ρωμανός
Τσέλο | Άρης Ζέρβας
Κοντραμπάσο | Γιώργος Μπουλντής
Κρουστά | Αλέκος Ρούπας
Δεν Ξεχνώ
(Ο Αγνοούμενος)
Κι όταν ξυπνώ, θυμάμαι
Κι όταν στον ύπνο κρυφτώ, αχ, θυμάμαι
Κι όταν διψώ, θυμάμαι
Κι όταν χορταίνω νερό, αχ, θυμάμαι
Κι αν σε πήραν, είσ’ εδώ
Σ’ έχουν αυτοί, μα σ’ έχω εγώ
Κι αν, μισή, ακόμα ζω
Είναι που δεν ξεχνώ
Κι αν μου πήραν την ψυχή
Δεν μου ‘χουν πάρει το κλειδί
Το ‘κανα χρυσό
Για να σ’ το χαρίσω όταν σε βρω
Κι όλα πια δικά σου θα ‘ναι
Δεν ξεχνώ. Σε θυμάμαι.
Κι όταν γελώ, λυπάμαι
Κι όταν για ελπίδα μιλώ, αχ, φοβάμαι
Χρόνια, καρφιά, περνάνε
Κι όσο περνάν, πιο βαθιά, αχ, τρυπάνε
Κι αν σε πήραν, είσ’ εδώ
Σ’ έχουν αυτοί, μα σ’ έχω εγώ
Κι αν, μισή, ακόμα ζω
Είναι που δεν ξεχνώ
Κι αν μου πήραν την ψυχή
Δεν μου ‘χουν πάρει το κλειδί
Το ‘κανα χρυσό
Για να σ’ το χαρίσω όταν σε βρω
Κι όλα πια δικά σου θα ‘ναι
Δεν ξεχνώ. Σε θυμάμαι.
